Ziekte en gezondheid
Zieke
mensen horen we vaak zeggen: ‘Ik voel me eigenlijk niet echt lekker, maar
ik weet niet waar dat vandaan komt; het is er gewoon!’ Gezonde en zieke
mensen kunnen besef hebben van hun realiteit zoals dieren, planten en mineralen
dat ook hebben. Elk hebben ze hun bewustzijnsgraad. Een bekende manier om zieke
mensen te helpen kan bijvoorbeeld door middel van kruiden. Planten staan in
verbinding met zonnestelsels (zon, maan en sterren). In de reguliere
geneeskunde geldt het kruid als een allopathisch medicijn dat in sommige
gevallen nodig is. Het wezen van een medicijn, het Zijn ervan, dat is moeilijk
te doorgronden. Het ‘zijn’ is er namelijk altijd en het bevat
alles, wat de mens zich daarvan kan voorstellen.
De
plantenwereld kent de eenheid. Daaruit kunnen ‘geneesmiddelen’
ontstaan, die genezing, heling voortbrengen. De plantenwereld kent de eenheid,
want daar is geen links of rechts apart. Beiden kanten horen in de plant bij
elkaar en ze zijn nooit van elkaar te scheiden, de mannelijke en de vrouwelijke
plant. Kruidengewassen komen naar hun aard in een veelheid aan diversiteit dat
grote vreugde brengt. De geestgesteldheid van planten is een komen en gaan, net
als bij de jaargetijden. Een bekende kleur van het kruidengewas is groen, zoals
tezamen de kleur goudgeel en blauw. De kleur groen is van het oosten, blauw van
het westen. Het zijn kleuren van de breedtepolen en samen vormen ze een eenheid
zoals verleden en toekomst.
Planten
vergaan, maar bomen kunnen nog lang blijven staan. De jaren herhalen zich en de
jaarringen in de bomen worden zichtbaar. Het Hebreeuwse woord voor
‘jaar’ is Shenach en dit houdt verband met
‘herhalen’. Planten en kruiden hebben iets verrassends. Ze geven de
mens iets wat eigenlijk niet wordt verwacht. Iedere plant heeft een
dimensionale keerkracht. De kleur groen betekent ‘vreugde’. De
eerste plant is tarwe (Hebr. Chittah) waaruit het brood komt. Bethlehem
betekent ‘huis van broden’ (lechem= brood en beth=huis).
Tarwe
hoort bij de rechterkant, het mannelijke en bij de linkerkant gerst (Hebr.
‘seorah’). Op de derde scheppingsdag komen de planten en de kruiden
en het eindigt met de boom. De verborgen kant in de mens is mannelijk, waar ook
de groep tarwe staat, de kant van het brood. Gerst staat aan de linkerkant en
men kan er gerstebrood van maken. Het Geschrift kent twee soorten broden: de
gezuurde en de ongezuurde. De gezuurde zwelt, doet uitzetten en het
‘hebben’ wordt er sterk mee benadrukt. Bij het ongezuurde brood is
het ‘hebben’ er niet zo.
In
welk opzicht staan planten in de menselijke gesteldheid en aan welke kant staan
zij in de mens? Hoe leeft tarwe of gerst in de mens? Zou dit te maken hebben
met de ‘toonbroden’ (Hebr. Lehem penim), dat gezicht, aankijken,
innerlijk of aangezicht betekent? De toonbroden tonen de broden van het
innerlijk in de mens. Deze komen en gaan zoals planten. Tarwe is de plantenkant
dat zich aan de lichaamskant, de zijde van de materie bevindt. Het brood in de
plant is de groeiwijze van de eerste dag, de zondag of de
‘vaderdag’. Gerst is de plant van de maandag of de
‘moederdag’. De plant hysop (in het Hebreeuws ezob) heeft met Azab
te maken dat een soort verlaten is. Het verlangt ernaar om naar binnen te mogen,
in het licht. In homeopathische verdunning kan men het geven bij verlatenheid
of bij verlangen naar licht. Kruiden komen op een bepaalde manier op je pad als
ze nodig zijn en je je in een bepaalde situatie verlaten voelt. In oude boeken
zei men het al ‘Breng een zieke toch in aanraking met planten en
kruiden!’ Met de wereld van het groen kan de zieke hoop gegeven worden.
De zieke verlangt naar beterschap en waardeert het leven dan des te meer.
Planten
of kruiden zijn verbonden met de rechterkant van het leven. Het zijn de
‘levensbroden’ van ons innerlijk gestel. De zieke mag nooit naar de
‘linker kant’ gebracht worden, dan brengt men hem onbewust een
ziekte. Links betekent in het Hebreeuws ‘smol’ en met dezelfde letters
wordt het geschreven als ´samael´, de doodsengel. De voorschrijver is trots op
zijn voorgeschreven medicijn, dat feitelijk gif is. Hij zegt tegen de zieke:
‘ik ben een groot arts, ik zal je wel helpen! Ik ben wetenschappelijk
onderlegd en ik heb veel gestudeerd!’ Hij loopt met gewichtige stappen.
Maar op deze wijze brengt hij de zieke ‘samael’, datgene wat
vergiftigt. In oude boeken worden planten beschreven als behorend tot de
rechter- of linkerkant van een systematiek. In de homeopathie kennen we
eveneens een links en een rechts middel. De voorschrijver kan niet zomaar een
kruidgewas geven, anders komt deze van de linkerkant, de kant van de materie of
het Westen.
In
het Hebreeuws betekent geur ‘reach’’ en dat is bijna identiek
aan het Hebreeuwse woord voor geest, dat ‘ruach’ betekent. De geur
is iets van de geest en brengt een soort bericht of communicatie. Als een
bepaalde bloem of plant iets vertelt met haar geur, dan voelt iemand zich daar
misschien speciaal toe aangetrokken. In elke plant woont een nut. Het is de
‘geestelijke staat’ van de plant, die de zieke heling kan brengen.
Wie is nog een gezond mens? Is dat niet de hele of gehele mens? Daarom kan men
spreken van ‘helen’ als iemand ziek is en hem helpen compleet te
maken. De zieke mist immers iets, het ontbreekt hem aan het een en ander. Een
gezond lichaam is niet volkomen gelijk aan gezond mens. De meeste mensen maken
zich meestal druk over hun lichamelijk welzijn, maar in geringe mate over hun
zielstoestand.
Het
Hebreeuwse woord voor ziek zijn is ‘chole’ en dit heeft dezelfde
wortel als het Nederlandse woord voor ‘gewoon’. Is ziek-zijn gewoon
of een gewoonte? De stam van ‘chole’ is ‘chol’ en
betekent ‘zand’ of het ‘gewone’. Het begrip zand
herbergt een onbegrijpelijke kwantiteit, het is niet te meten in de zin van een
totaliteit. Daarom hangt ziekte als het ware als ´los zand aan elkaar´, het
schijnt geen zinvolle eenheid te kunnen vormen. Men kan ziek-zijn als
‘gewoon’ beschouwen en ‘gezond zijn’ als ‘heel
zijn’. Het ligt eraan waarin mijn zijn ‘heil’ zoekt. Het
Hebreeuwse woord voor heilig is ‘kadosh’’ en dat is
tegengesteld aan ‘chole’ van ‘gewoon’ zijn. Heilig
betekent ‘apart zijn’. Het gewone is dan niet meetbaar want het
zand kan immers nooit geteld worden.
Ziekte
is ook een bepaalde vorm van isolatie, een soort engte en een zekere vorm zelfs
van angst. Gezond zijn betekent activiteit. De zieke mens heeft altijd de
genezing in zich. Hij kent het ene, maar niet het andere, dat samen de eenheid
vormt. Scherven brengen toch geluk. Dergelijke spreekwoorden bevatten diepe wijsheden.
Met scherven begint men zijn levensweg. Het is steeds de weg naar de
eenwording, als men die tenminste nastreeft. Aan het eind kan men de weg naar
het ‘licht’ uiteindelijk bereiken. Bij het begin van een joods
huwelijk tijdens een huwelijksplechtigheid, wordt er een heel glas of kopje
stukgetrapt en men wenst het huwelijkspaar dan een goede tijd. Al bij de
geboorte is het vorige levensbestaan weg en staat men aan het begin van de
scherven. De weg van het leven is een samenvoegen van de talloze scherven tot
de oorspronkelijke eenheid. Het begin en het einde vormen samen een eenheid. Op
het levenspad voelt men het ‘gescheiden’ zijn. Ziekte is een
correctie van het leven.
Als
men gezond wil worden dan moet men er wat voor doen. Geheeld willen worden is
de weg naar de heling, een proces dat het licht in de schaduwkanten van het
leven wil belichten. Aan herstel moet ziek-zijn vooraf gegaan zijn. Uit de
crisis kan licht voortkomen. Een oud Chinees spreekwoord zegt: ‘vraag
niet naar de zin van je leven, maar zie toe, dat je bestaan zin verkrijgt door
jezelf!’ De zieke is feitelijk een ‘uitverkorene’, want hij
geniet een beleving van het ‘heel zijn’ en bij hem is de kracht tot
genezing aanwezig.
(bron: deelname van seminars bij prof. F. Weinreb)
(met verwijzing naar het boekje ´over schepping van
dieren en planten´, Emanuel Swedenborg) © www.natuurarts.info