Er is ruimschoots geschreven over homeopathische verdunningen, de
werking en het verklaren van wat ze feitelijk zijn. Het antwoord kan alleen
maar verklaard worden volgens de principes van waaruit het zelf ontstaan is.
Elke stof heeft een eigen frequentie. De werkende potentiële verdunning kan
niet waargenomen worden (Korsakoff). Hoe hoger het niveau van de verdunning,
hoe trager ervan de werking op gang komt en hoe langer dit doorwerkt. Homeopathie is wetenschappelijk aantoonbaar.
De wetenschap zal veel meer moeite moeten doen om op een adequate wijze
hiernaar onderzoek te doen. Critici hebben de successen van de homeopathie
steeds weer in twijfel getrokken, omdat zij van mening zijn dat in hoge
verdunningen niets meer aan werkzame stoffen aantoonbaar zijn. Gelukkig weten
homeopaten en patiënten, dat het tegendeel waar is.
De materiële deeltjes in het homeopathische middel zijn
gedematerialiseerd, dus ontdaan van de materie in een biljardvoudige,
onvoorstelbare verdunning, maar met behoud van de vibratiekracht- Homepathische
middelen blijken in de praktijk werkzaam te zijn. Intussen heeft de moderne
wetenschap haar interesse in de homeopathie weer herontdekt. Zij probeert met
verfijnde technieken te ontdekken wat er werkelijk na zulke meervoudige
verdunningen is overgebleven en zijn op zoek naar de werkzame stoffen die ze
niet kunnen vinden.
Waarom zou een homeopathisch middel materieel moeten zijn als het
de levenskracht al in zich heeft en het dus zelf is? Hoe hoger de potentie, hoe
krachtiger en werkzamer het middel. De gedynamiseerde stoffen worden op een
bepaalde manier verdund. Ziekte heeft haar bestaan te danken aan een hele reeks
aan factoren en omstandigheden. De homeopaat tracht het patroon in de zieke en
de ziekte te herkennen en zoekt daarvoor een passend middel dat aansluit bij
dat ziektepatroon. Dit wordt door de homeopaat gezien als een spiegelend en
reflecterend geheel.