MS-diagnostiek
Multiple
sclerose kent duizend gezichten. Als iemand door deze ziekte is getroffen en de
diagnose hoort, dan stort zijn hele wereld in. Opeens wordt hij een ‘zieke’ en
ziet alleen nog maar ‘de onheelbare’ met invaliditeit en een rolstoel in het
vooruitzicht, veel in bed liggen en het einde van al zijn toekomstige plannen.
Soms verzwijgen artsen de juiste diagnose of omschrijven deze als
hersenontsteking. De patiënt ervaart niet altijd direct wat hem mankeert.
Moeheid, lichamelijke zwakte en vage klachten maken hem in dit kader sowieso al
wantrouwend. Ervaart ‘de zieke’ toevallig de diagnose MS via derden, dan is het
vertrouwen van de MS-lijdende al nog meer geschaad en dit bedrukt hem.
Onzekerheid, angst en hopeloosheid achtervolgen hem.
Een
studente, een meisje van nog maar twintig jaar heeft net een studiejaar achter
zich met veel stress. Het was haar al opgevallen, dat ze de laatste tijd zo
wazig zag. De oogarts zei: ‘Je bent overwerkt!’ Ze gaat dan drie weken met
vakantie en dan gaat het weer veel beter. Vier jaar later merkt ze plotseling
aan haar rechter arm een verminderde kracht. Ze laat zomaar een kopje of
potlood vallen. De knoopjes van haar kleding kan ze niet meer dicht doen. Een
vage zwakte met een doof gevoel in haar hand. De neuroloog stelt de diagnose
‘encephalomyelitis disseminata’, maar dat krijgt ze niet te horen. Zelf gelooft
ze een bepaalde vorm van migraine te hebben. Ze krijgt een cortisonkuur en de
symptomen verdwijnen weer langzaam. Dan blijft ze twee jaar klachtenvrij. Terug
van een vakantie uit het voormalige Joegoslavië klaagt ze weer over wazig zien,
onzeker lopen en nu voor het eerst ook vaker plassen. Een nieuwe cortisonkuur
helpt niet. Haar benen worden dikker, ze krijgt etterpuistjes op de rug en
borst. Ze wordt depressief. Dat is een neveneffect van de cortisonkuur, die
haar te zeer belasten.
De
diagnose is dan gesteld: ‘ontsteking van het centrale zenuwstelsel’. Op
meerdere multiple verstrooid liggende plekjes van de hersenen en van het
ruggenmerg treden ontstekinghaarden op. Deze trekken zich weer terug of blijven
als ruwe littekens (sclerose) achter. Vergelijk de zenuwen met een elektrische
kabel voorzien van een isoleerlaag als markeergrens (myeline). Deze dienen de
prikkels verder te lijden in de zenuwgeleiding. Tienduizenden mensen lijden aan
deze kwaal. Het is een ziekte van het centrale zenuwstelsel, dat de hersenen en
het ruggenmerg aantast. Het lichaam valt zijn eigen zenuwstelsel aan en kan
onherstelbare schade aanrichten. Veel voorkomende symptomen zijn een wazig
zicht, zwakte in de ledematen en een doof tintelend gevoel.
© www.natuurarts.info