Homeopathie berust niet op suggestie. Hoe zouden kinderen, dieren
en planten zo fijngevoelig op homeopathie kunnen reageren? Zou homeopathie niet
baten, dan zou deze geen lang leven beschoren zijn. Homeopathie bestaat al meer
dan 150 jaar! Het overgrote deel van de Nederlandse bevolking is vastgelopen in
de gangbare geneeskunde; het tolereert geen medicijnen meer met gevaarlijke
bijwerkingen, maar natuurlijke kruiden.
Door alle ziektesymptomen van de patiënt loopt een ‘rode draad’.
Deze typeren zowel de ziekte alsook de zieke. Alle symptomen zijn volledig
identiek aan het voorgeschreven middel. Zo kan het middel sulfur wel een honderdtal aan symptomen hebben, maar het zou te gek
worden om een honderdtal symptomen te moeten hebben, die bij het ziektebeeld
horen om dat éne passende middel te kunnen voorschrijven. Slechts een redelijk
aantal klachtsymptomen typeren het ziektebeeld, dat bij dat éne middel past.
Ook worden ziel en lichaam bij de behandeling betrokken.
Homeopathie dringt door tot het diepste innerlijk van de problematiek. Op deze
reis wordt de homeopaat, samen met zijn patiënt, zich van een heleboel dingen bewust.
Deze innerlijke ontwikkeling met de blik naar binnen geeft diepe inzichten. De
homeopaat vraagt de behandelde uit te leggen wat deze nu precies voelt en
beleeft. Terwijl de patiënt dit beschrijft, verwerkt de homeopaat de gegevens,
maar vraagt daarover nog iets meer te vertellen.
Zo dringt de homeopaat stapsgewijs dieper door tot de casus
totdat hij het kerncentrum bereikt. Dat is het punt waar duidelijk wordt hoe
alle uitdrukkingen van lichaam, ziel en geest dit ene kerncentrum
weerspiegelen. Zo komt het gevonden geneesmiddel tot zijn recht. Lichaam en
ziel drukken dezelfde verstoring(en) uit. Wat in de ziel verscholen
achterblijft, laat het lichaam direct en duidelijk zien. Hoe dieper de
homeopaat graaft, hoe dichter hij bij zijn kern komt en dat in het voordeel van
de patiënt.