Basisgedachten
handlijnkunde
Bij de Grieken werd ‘chirologie’ als
techniek tot wetenschap gemaakt. Aristoteles beweerde dat uit de levenslijn de
globale ouderdomsleeftijd zou ingeschat kunnen worden. In de 17e en 18e eeuw
werd chiromantie zelfs gedoceerd op Duitse Universiteiten. Het zogenaamde
‘voorspellen’ werd eerst later afgeschaft, omdat het niet in
conflict mocht komen met de vrije wil van de mens. Zigeuners zijn nog steeds
bekend met dit ‘waarzeggen’ der handlijnen, niet uit
wetenschappelijk oogpunt, maar zij doen dat meer natuurgevoelsmatig.
Handlijnleeskunde is gebaseerd op de waarneming van uiterlijke
verschijningsvormen die de innerlijke structuur (karakter, vermogens en
constitutie) weerspiegelen. Omgekeerd is het zo, dat uit zulke verschijningsvormen
betrouwbare conclusies mogelijk zijn over karaktervermogens,
beroepsgeschiktheid en gezondheid, die nauw met elkaar samenhangen.
Het woord ‘chirologie’ is afgeleid van het
Griekse woord voor hand (‘chiro’). Belangrijk is het aflezen van handvorm, duim,
vingertoppen, kleur, consistentie, flexibiliteit en de onderlinge lengte van
de vingers. De nagels horen eveneens bij de hand en vormen geen apart
onderwerp. Het leren waarnemen en duiden van de zogenaamde psychosomatische
verschijnselen is geen gemakkelijke taak. Niet alleen op het medisch gebied,
ook op het vlak van neurotische verschijnselen zoals nagelbijten, bedwateren,
contactarmoede, vernielzucht en dergelijke, kan dit dikwijls een grote steun
zijn voor therapeut en consultant.
Duimzuigen bij een (groot) kind betekent meestal
veiligheidsbehoefte en nagelbijten
ontmoediging.
© www.natuurarts.info