De jonge vrouw Claire Sylvia leed aan een
zeldzame ziekte. Haar leven werd gered door een nieuw vers donorhart. Zij
ontving dit van een jongeman, die een motorongeluk kreeg en hierbij om het
leven kwam. Haar familie gaf toestemming om bij hun dochter Claire een
orgaantransplantatie door te voeren. Tot haar verrassing bemerkte Clair, dat ze
niet meer dezelfde was. Ze had nooit behoefte aan bier en kip, nu kreeg ze
daarin trek. Zelfs haar dromen en herinneringen waren anders dan voordien. Ze
ontwikkelde een heftig verlangen om motor te rijden. Aan de hand van deze
feiten rechercheerde ze naar de identiteit van de verongelukte motorrijder.
Uiteindelijk lukte het haar contact te krijgen met de ouders. Claire Sylvia was
niet alleen danseres, ze had nu ook nog de ziel van een overleden motorrijder
in haar lichaam. Haar zieke hart werd namelijk niet verwijderd en ze moest nu
leven met twee harten: met twee zielen in haar innerlijk. Dit beschrijft ze in
haar boek: ´A change of heart´.
Het normale proces bij een stervende is, dat
het leven in het lichaam na drie dagen wordt onttrokken. Dan geeft het lichaam
cel voor cel het leven prijs. Gedurende deze drie dagen ontstaat meestal een
grote rust in de overledene. (Dit kunnen de omstanders niet zien!) Sommige
mensen voelen de aanwezigheid van de gestorvene. Gelijktijdig is de overledene
ook omgeven door lichtwezens, die hem kalmeren en uitleggen, dat hij nu
gestorven is en voortaan in de geestelijke wereld leeft, in de feitelijke
wereld, waar hij ook vandaan gekomen is.
Opmerking:
Een engel, die het sterfproces begeleidt kan
tot het tijdpunt van de hersendood, de ziel van het lichaam bevrijden. Zolang
er echter nog warmte in het hart is, scheidt de engel de ziel niet van het
lichaam. De warmte, die nog in het hart is, is de zenuwgeest, die eerst
helemaal door de ziel moet opgenomen worden, alvorens de ziel zich volledig van
het lichaam bevrijden kan. De verongelukte motorrijder leefde verder in het
lichaam van een vrouw.