Enzymtherapie
Paracelsus (Philipp Aureolus Theophrast
Bombast von Hohenheim), arts, natuuronderzoeker, filosoof en wegbereider van de
nieuwe geneeskunde (geboren in 1493 in Einsiedeln, overleden in 1541 in Salzburg)
duikt weer regelmatig op in kringen van natuurartsen en Heilpraktikers, want
hij is de voorloper geweest van de natuurgeneeskunde.
Reeds meer dan 65 jaar geleden heeft de
Duitse farmacoloog en chemicus dr. Waldemar Diesing een enzymtherapie ontwikkeld
en in omloop gebracht. Hij was leerling van de Duitse fysioloog en
Nobelprijsdrager voor geneeskunde in 1931 van Otto Warburg, de feitelijke
ontdekker van het levensbelangrijke enzym ‘cytochroom-c-oxidase’, waaraan men
later de naam ‘ademingsferment’ gaf. Nagenoeg heeft een Japanse
wetenschappersgroep de structuur van dit cytochroom-c-oxidase weer opnieuw
ontdekt.
Dr. Diesing stichtte toentertijd zijn
instituut voor experimenteel dieronderzoek. Daarbij lukte hem de eerste
bereiding van het ‘ont-eiwitten’ van dierlijke ´re-intoxinen´ en deze te winnen
uit pure slangengiften, spinnen, schorpioenen en salamanders. Tegelijk ontdekte
hij in elk van deze ´re-intoxinen´ de daarin aanwezige karakteristieke enzymen,
zoals die in de natuur in grote hoeveelheden aan te treffen zijn. Hij ontdekte
35-50 enzymsoorten. Deze enzymen moesten tot een minimum bewerkt worden, anders
zouden de enzymen een deel van hun werkingskracht verliezen en zelfs tot
bijwerkingen voeren. Dr. Diesing lukte het volledig om van de oorspronkelijke
85% eiwitoverbruggingen deze te brengen tot 1,8-2% zonder de enzymen te
benadelen of te beïnvloeden. Slangengiften
zijn in hun aanwezige percentage voor 85% giftig, maar in een gering percentage
werken zij zeer helend.
Enzymen zijn fermentatiestoffen. In het
Grieks betekent ‘en zyme’: ´in de gist!´ Het is bedoeld voor de stofwisseling van mens en
dier. Dit zijn onontbeerlijke eiwitlichamen, die als biokatalysatoren het
biochemisch verloop (door vermindering en vermeerdering) op noodzakelijke wijze
een actieve energie mogelijk maakt en deze in de gewenste richting bestuurt,
zonder daarin zelf een verandering te ervaren.
De eiwitstructuur van de enzymen zijn in
staat een veelvoudige stofwisselingsproces gelijktijdig te ontwikkelen
(specifieke substraten). De eiwitbiosynthese van enzymen is orgaanafhankelijk en
verschilt per individu (enzympolymorfisme). Als een ziekte tot uitbarsting
komt, ontstaat er een defect in het menselijk enzymsysteem. Dit betekent een
enzymblokkade en het wordt veroorzaakt door een verkeerde stofwisseling. Wordt het juiste enzym
toegevoegd, dan kan het tot genezing komen. Volgens dr. Diesing bestrijden de
HORVI-ENZYM-PREPARATEN geen symptomen, maar zijn het echte geneesmiddelen.
Omdat dit zo is, hebben de laatste 65 jaar vele patiënten uit de humane- en
diergeneeskunde dit zelf mogen ervaren. Persoonlijk hebben wij in onze praktijk
(sinds 1975) daarmee uitzonderlijke resultaten geboekt. Alle critici en
sceptici zei hier nog eens gezegd (dr. Diesing): ´Bij genezing van dieren is er
geen aanwijzing voor een placebo-effect! De esculaap voor artsen bestaat niet
zomaar. Deze staaf met twee slangen omwonden was reeds in 293 voor Chr. bekend.
De esculaap staat symbool voor arts en genezer. Bij veel artsen en therapeuten
vinden we dit nog terug op hun recept of rekeningpapier. Het symboliseert hun
ware artsenkunst en artsenkennis. Daarmee is het slangensymbool van de arts nog
zeer actueel en nooit in de vergetelheid geraakt. Er bestaan ook plantaardige
enzymen zoals reumajecta, vasolastine, coliacron en neoblastine, die ook
uitstekend werken, maar weer anders.
© www.natuurarts.info